Թույլ ժողովուրդները, ձգտելով իրենց ընթացիկ կյանքի որակն ու անվտանգությունը մեծացնել, ուրիշ լուրջ միջոցներ չունենալով, չափից դուրս մեծ նշանակություն են տալիս իրենց, այսպես կոչեցյալ, ավանդական արժեքներին։
Հայ ազգը ծննդյան պատճառ է գոհարների, որոնցով հիանում է աշխարհը, բայց ինքը շատ անգամ չգիտի, և տեղին են այս տողերը.
«Ձեզ ով էր ստիպում մեզ աստղերի պես ցիրուցան անեք,
Որ միշտ մեզ տեսնեք, ուր էլ որ գնաք... »:
Իրավիճակը լավ չպատկերացնելու և ազգային անհոգության հիմքում սեփական պատմության չիմացությունն է։
Մենք գիտենք Գնթունիկի «պեռոժնու» գինը, բաղադրությունը, լավն ու վատը, բայց երբեք չենք մտածի, որ Բաշ-Ապարանի կռիվը այդ կողմերում է տեղի ունեցել...
Գևորգ Էմինը (ջահելներին հուշեմ, որ այդպիսի հայ բանաստեղծ է եղել 20-րդ դարում, ու լավ բանաստեղծ) մի գործ ունի, եթե հիշողությունս չի դավաճանում՝ «Մենք փոքր ենք, այո» վերնագրով: Ինչո՞ւ հիշեցի:
2020-ի հոկտեմբերի 1-ի դրությամբ հայկական բանակը Քարվաճառում վերականգնել էր առաջին օրերին կորցրած դիրքերի մեծ մասը։ Հարավային ճակատի Հորադիս-Ջրական և Կարախամբեյլի-Հադրութ ուղղություններում հայկական ուժերը նույնպես վերականգնել էին ռազմաճակատի գիծը։ Այստեղ թշնամու կորուստները սարսափելի էին՝ ավելի քան 300 զրահատեխնիկա և մոտ 3000 կոտորված լավագույն ուժեր։
Այդ նույն պահին ի՞նչ էր կատարվում Բաքվում և Երևանում։
Իրանի նախագահի այցը Ադրբեջան օրերս մեծ դժգոհություն առաջացրեց Հայաստանում, մանավանդ որ, բարեկամ երկրի առաջնորդը Բաքվում սիրո խոսքեր հնչեցրեց մեր թշնամու մասին։
Իրանի նախագահ Փեզեշքիանը կրկին շնորհավորեց Ադրբեջանին Արցախը գրավելու համար, ապա պայմանագրեր կնքեց տնտեսական, մշակութային և այլ ոլորտներում...